امسال با اقدامی تحسین برانگیز جلوی این رفتار غیرمسئولانه و بدون مجوز که در سالهای متمادی توسط لویکه دنبال می شد، گرفته شد. اقدامی که باید سالهای پیش صورت می گرفت اما بالاخره جلوی این «نفوذ فرهنگی» گرفته شد.
جشنواره برلین معمولا توجه اش به اوضاع سیاسی روز جهان است و بیشتر اهداف اتحادیه اروپا را در رسیدن به مقاصدش دنبال می کند. این جشنواره معمولاً پافشاری بر فیلم‌های جنجالی و استقبال از فیلمسازان اپوزسیون را در دستور کار قرارداده و به عنوان یکی از سیاسی‌ترین جشنواره‌های سینمای جهان مطرح است.
اگر مروری به فعالیت این جشنواره بعد از 88 داشته باشیم خواهیم دید سیاسی ترین جشنواره سینمایی چگونه اهدافش را در سینمای ایران دنبال می کند. در بحبوحه اتفاقات سال 88، تعدادی چهره سینمایی به اتهام ساخت فیلم علیه نظام دستگیر شدند. با فاصله کمی از وقایع 88 رئیس جشنواره برلین طی نامه‌ای از «پناهی» که به دلیل فعالیت های علیه نظام ممنوع‌الخروج بود، به عنوان میهمان ویژه در جشنواره برلین دعوت کرد. در همان سال فیلم «شکارچی» به کارگردانی «رفیع پیتز»، به عنوان نماینده ایران در بخش مسابقه جشنواره برلین انتخاب و به نمایش درآمد اما فیلم نتوانست جایزه ای به خود اختصاص دهد.
جشنواره برلین نگاه سیاسی خود را در سینمای ایران دنبال می کند و سناریوی خود را در سینمای ایران در سالهای متمادی پیش برده است. یکی از کارهای نمادین این جشنواره دعوت از «جعفر پناهی» برای حضور در هیأت داوران جشنواره بود او که نتوانست در جشنواره حاضر شود مسئولان برای تکمیل فعالیت خود و توجه به ادامه فعالیت پناهی در ایران، یک صندلی خالی نمادین به نشانه حضور جعفر پناهی در هیئت داوران برلیناله در سال 89 قراردادند تا اعتراض رسمی این جشنواره به صدور حکم دادگاه ایران اعلام عمومی شود.
دیتر کوسلیک به شرکت کنندگان در جشنواره برلین گفت: جشنواره‌های کن و ونیز نیز در همبستگی با برلیناله گفته‌اند از این پس جعفر پناهی به صورت نمادین عضو هیئت داوران این جشنواره‌ها خواهد بود. در اختتامیه جشنواره نیز بیانیه‌ای در فراغ جعفر پناهی و محکومیت حکومت ایران قرائت شد. در همین دوره جشنواره برنامه‌ای به مرور آثار «پناهی» اختصاص یافت و در خلال این برنامه فیلم‌های «طلای سرخ» و «دایره» این فیلمساز که نمایش هر دو در ایران ممنوع شده بود، به نمایش درآمده و مورد تعریف و تمجید قرار گرفت.
سال بعد جشنواره برلین در کنار دعوت دوباره از «جعفر پناهی»، از «محمد رسول‌اف» و «مجتبی میرطهماسب»، فیلمساز و مستندسازی که از جمله محکومین فتنه 88 بودند، برای حضور در جشنواره دعوت کردندو همان سال به اصغر فرهادی برای فیلم «درباره الی» موفق جایزه خرس نقره‌ای بهترین کارگردانی را ارایه دادند. ارایه جایزه بهترین فیلمنامه به «پرده بسته» به جعفر پناهی ادامه سناریوی جشنواره برلین بود جایزه ای که بعدها منتقدان و کارشناسان فیلمنامه را در حد جایزه جشنواره برلین ندانستند.
نمایش فیلم های «عصبانی نیستم!» که در حمایت از فتنه 88 ساخته شد و در ایران اجازه نمایش نیافت و انتخاب فیلم «تاکسی» به عنوان یکی از 13 فیلم راه یافته به بخش مسابقه این جشنواره در سال 2015، و اهدای جایزه بهترین فیلم، به فیلم پناهی سیاسی ترین جایزه این جشنواره به شمار می آید. در طول این سالها برلین نشان داده است که به دنبال آثاری از کارگردانان اپوزیسیون و فیلم هایی که به نوعی علیه نظام به شمار می آیند و انتقادات تندی به نظام دارند مورد توجه این جشنواره قرار می گیرد.
نماینده این کشور همه ساله با حضور در ایران فیلم هایی که به نوعی پتانسیل خوبی برای انتقادات به نظام جمهوری اسلامی دارند را مورد توجه قرارداده و آن ها را در صدر انتخاب هایش قرار می دهد.
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: